مدیریت جنسی یا تربیت جنسی؟
تاریخ انتشار: ۶ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۹۵۵۸۶
همشهری آنلاین،سیدمیثم میرتاج‌الدینی: تفاوت قدرت‌های سیاسی جهان مدرن هم در اصل مدیریت نیست، بلکه در نوع مدیریت است که الگوهای سیاسی کلان را می‌آفریند؛ به‌عنوان مثال در یک نوع مدیریت، هرم قدرت تمایل به سرکوب رفتارهای خارج از میل و اراده خود دارد که استبداد و دیکتاتوری را می‌آفریند و در دیگر مدل مدیریتی، قدرت‌ها اجازه بروز هر نوع رفتاری را صادر می‌کنند تا به راحتی امکان رصد، مطالعه و جهت‌دهی به آن را داشته باشند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در هر صورت میل و عطش شدیدی که نسبت به مدیریت هرچیز وجود دارد، زیربنای بسیاری از قدرت‌های سیاسی را شکل می‌دهد و ارضای این میل سبب ورود مدل‌های مدیریتی به شخصی‌ترین رفتارها در حیات فردی نیز می‌شود؛ مانند دخالت قدرت‌های سیاسی در مدیریت امر جنسی. شاید جورج اورول که در کتاب رمان 1984 تصویری خشن از نوع دخالت کمونیسم در زندگی شخصی افراد و سلب آزادی رفتار را ارائه کرد و به نوعی سعی در نشان دادن خصیصه‌های مستبدانه کمونیسم داشت، اگر به لایه‌های باطنی «قدرت سیاسی» پی برده بود، صرفا این دست نظام‌های سیاسی را مورد تخطئه قرار نمی‌داد و متوجه می‌شد ماهیت اساسی قدرت در جهان مدرن، میل به دخالت و اعمال مدیریت است و این میل به شکلی جنون‌آمیز به تمام ابعاد زندگی بشر ورود کرده و البته در این مسیر مدل ویژه خود را پیاده می‌کند که نمونه آن را می‌شود در مدیریت امر جنسی یافت.
تولید ادبیات گونه‌شناسانه پیرامون انحرافات جنسی از همین جهت قابل‌تحلیل است؛ به‌عنوان مثال آنجا که لواط از یک عمل انحرافی و حتی ارتداد مذهبی-کلیسایی به هم‌جنس‌خواهی و نوعی تمایل متمایز تغییر شکل داد، مسئله مدیریت در میان بود. همچنین دیگر انحرافاتی که روانشناسان سده نوزدهم با اسامی ظاهراً موجه طبقه‌بندی کردند. هدف رسمیت‌بخشی به این همه انحرافات جنسی برآمده از انحطاط اخلاقی و ولنگاری اشباع‌ناشدنی، دادن واقعیتی تحلیلی به آنهاست برای توسعه مدیریت و اعمال قدرت بر همه‌چیز.
از جهت دیگر، آنگاه که قدرت تصمیم می‌گیرد به‌جای حذف و مخفی ساختن انواع انحرافات جنسی، آنها را به رسمیت بشناسد و سپس به‌عنوان گونه‌های متفاوت معرفی کند، در وهله اول این امر، «آزادی» به‌نظر می‌رسد و خوشایند آنهایی است که لیبرالیسم را بابت همین تساهل و تسامح و عدم‌دخالت در بروز امیال شخصی و کیفیت زندگی خصوصی می‌ستایند اما کمی دقت نشان می‌دهد این گونه‌شناسی و طبقه‌بندی و رسمیت بخشیدن به انواع انحرافات جنسی با اسامی زیبا و توجیه‌گر و فریبنده، برای مدیریت و اعمال قدرت است و التفات به این وجه، سراب آزادی را تبخیر می‌کند.
به سبب همین میل شدید و افراطی به مدیریت هرچیز، گفتمان‌های جنسی از سده‌هجدهم به بعد قارچ‌گونه رشد یافتند که چند دستورالعمل کلی را سامان می‌دادند: تحریک به سخن گفتن، سازوکارهای شنیدن و ثبت، روش‌هایی برای مشاهده، استنطاق و صورت‌بندی علمی. اینگونه رفتارهای جنسی از مخفیگاه بیرون آمد و ملزم شد وجود گفتمانی داشته باشد. در واقع جهان جدید به پرگویی عظیم پیرامون امرجنسی مبتلا شد. (فوکو، اراده به دانستن، ص41)
مسئله اصلی این گفتمان‌ها نیز کاهش انحرافات در حوزه امر جنسی نیست؛ چرا که اساسا آنها به انحراف در این زمینه قائل نیستند بلکه مسئله اصلی، مدیریت هر چیزی است که امکان مدیریت را دارد. در همین راستا قدرت سیاسی با تمام گفتمان‌های خرد و کلانش، علاقه وافری به کمیت‌سازی نشان می‌دهد تا بتواند با اعداد و ارقام و آمار، مسیر مدیریت را فراهم سازد و در نتیجه اگر موضوعی به لحاظ ماهوی نتواند به زبان عدد و رقم درآید و آماری شود، آن موضوع تا حد زیادی از اعمال مدیریت خارج شده و این نوعی انحراف از گفتمان تلقی می‌شود. آمار نگران‌کننده از زندگی‌های زیر یک سال | ثبت ۲هزار طلاق در یک فصل افزایش کودک‌آزاری جنسی در فضای مجازی
اما اسلام تربیتی، هم برخلاف مدرنیته و هم برخلاف مسیحیت کلیسایی قرون‌وسطی و عصر رنسانس که اعتراف به گناه جنسی با تعریف جزئیات را الزامی می‌دانست؛ هرگز پرده‌برداری از گناهان گذشته را تجویز نکرده و حتی از بازگویی آن منع می‌کند و آن را به مسیر ارتباطی و بی‌واسطه فرد با خدا هدایت می‌کند. به‌گونه‌ای که گویی تعمدا درصدد عدم‌دخالت در این فضای شخصی است و هرگز قصد مدیریت آن را ندارد. البته عدم‌تمایل اسلام به واگذاری مدیریت امر جنسی به‌عنوان یکی از ابعاد مهم زندگی فردی و شخصی به سایر انسان‌ها، به‌معنای نداشتن برنامه تربیتی در حوزه امر جنسی نیست. این موضوع زمانی روشن می‌شود که بدانیم اساسا تربیت مقوله‌ای جدا از مدیریت و سیاست است. مختصرا می‌توان گفت در تربیت هدف اعمال قدرت نیست بلکه پرورش و رشد است و این ادبیات هرگز با صورت‌های علمی مدرن، تفهیم نمی‌شود. چنانچه مفهوم «اشاعه فحشاء» یا گناه قلمداد کردن هرگونه انحراف از طبیعت و فطرت انسانی فهم نمی‌شود.
منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: فرهنگ انحرافات جنسی امر جنسی قدرت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۹۵۵۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عباس عراقچی: هم اکنون، زمان استفاده از موشک‌های دیپلماتیک است/ مذاکرات سیاسی، نقد کننده دست آوردهای میدانی است
به گزارش جماران؛ عباس عراقچی، دبیر شورای راهبردی سیاست خارجی و معاون سابق وزارت خارجه؛ در نشست مجازی کلاب کافه خبر در اسپیس ایکس گفت: در حال حاضر و پس از فروکش کردن تنش ایران و اسراییل، پس از حمله به کنسولگری، زمان استفاده از ابزار سیاسی و دیپلماسی و به تعبیری موشک های دیپلماتیک برای تثبیت قدرت ایران است. مذاکرات سیاسی دست آوردهای میدانی را نقد می کند. هیچ مذاکره سیاسی بدون اتکا به مولفه های قدرت صورت نمی گیرد و به جایی هم نمیرسیم.
عراقچی گفت: باید پس از زدن ضربه نظامی وارد میدان سیاسی و امتیازگیری میشدیم و الان وقت ورود به میدان سیاسی و دیپلماسی است
وی در پاسخ به سوالی در این باره که آیا پس از حمله اسراییل به کنسولگری، ایران، صرفنظر کردن از تقابل را به توقف حمله به غزه کرده بود، خاطرنشان کرد: از پشت صحنه خبر ندارم و اطلاعات من فقط رسانه ای است. اما درخواستی از طرف ایران قطعا وجود نداشته که توقف حمله به غزه در مقابل عدم حمله ما اتفاق بیفتد.
این حرف ها بخشی از همان جنگ های روانی و رسانه ای است که آنان انجام دادند تا مانع حمله ایران شوند که موفق نشدند.
باز هم تاکید می کنم، مذاکرات سیاسی دست آوردهای میدانی را نقد می کند. هیچ مذاکره سیاسی بدون اتکا به مولفه های قدرت صورت نمی گیرد و به جایی هم نمیرسیم.
باید پس از زدن ضربه نظامی وارد میدان سیاسی و امتیازگیری میشدیم و الان وقت ورود به میدان سیاسی و دیپلماسی است
محکومیت بدوی توماج صالحی به اعدام